Gundalf franciszkaninem: imieniny z duchową mocą modlitwy i ascezy

Gandulf z Binasco

Błogosławiony katolicki, franciszkanin, eremita (ur. w XII wieku w Binasco, zm. 3 kwietnia 1260 w Polizzi Generosa).

Już w dzieciństwie pragnął oddać swoje życie Bogu. W 1224 roku, za życia św. Franciszka, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Palermo, gdzie złożył śluby zakonne w tym samym lub następnym roku i wkrótce otrzymał święcenia kapłańskie. Studiował teologię pod kierunkiem św. Antoniego z Padwy w Pawii.

Zgodnie z decyzją przełożonych, Gandulf wraz z bratem Pasquale zamieszkał w pustelni koło Polizzi Generosa na Sycylii. Prowadził tam życie surowe, samotne, pełne umartwień i praktyk ascetycznych. Ponadto, był znakomitym kaznodzieją i głosił Słowo Boże w celu zwiększenia religijnej świadomości ludu, a także wygłaszał kazania w hospicjum św. Mikołaja w Polizzi.
W 1256 r. założył klasztor franciszkański w Termini Imerese.

Na początku 1260 r. razem z br. Pasquale zostali zaproszeni do hospicjum św. Mikołaja w Polizzi, aby głosić kazania wielkopostne. Jeszcze przed dotarciem na miejsce zatrzymali się w Contrada San Leonardo (dziś Contrada San Gandolfo) na odpoczynek. Tam miał miejsce pierwszy cud: obok fontanny spotkali głuchoniemego chłopca z ojcem, którzy szukali zagubionej klaczy. Gandulf pocieszał ich, a klacz została wkrótce znaleziona. Ku zdumieniu wszystkich chłopiec odzyskał mowę.

Ostatnie kazanie bł. Gandulf wygłosił w hospicjum w Wielką Środę 31 marca. Trzy dni później, w Wielką Sobotę 3 kwietnia zmarł tam z przyczyn naturalnych, na posłaniu zrobionym z pnia drzewa i wiązki pędów winorośli.

W ikonografii bł. Gandulf przedstawiany jest z gałązką jaśminu lub z jaskółkami, na pamiątkę zdarzeń, które miały miejsce po jego śmierci.W ikonografii bł. Gandulf przedstawiany jest z gałązką jaśminu lub z jaskółkami, na pamiątkę zdarzeń, które miały miejsce po jego śmierci.

W najnowszym martyrologium wspomnienie bł. Gandulfa przypada 3 kwietnia.